Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur iustitia laudatur? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quippe: habes enim a rhetoribus; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Duo Reges: constructio interrete. Urgent tamen et nihil remittunt.

Nam de isto magna dissensio est. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Hic nihil fuit, quod quaereremus.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
An hoc usque quaque, aliter in vita?
Non est igitur voluptas bonum.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere;
Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Bork: Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
Bork: Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis.

Quis nostrum dixerit, quos non pudet ea, quae Stoici aspera
dicunt, mala dicere, melius esse turpiter aliquid facere cum
voluptate quam honeste cum dolore?

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam
sapientia.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.